Το άγαλμα (με τον υπότιτλο «διήγησις αφελής», εκδ. Πατάκης, 1999) στηρίζεται στην επισήμανση του συγγραφέα της Ουρουγουάης Εδουάρδο Γκαλεάνο στο βιβλίο του Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής, ότι το άγαλμα του Ελευθερωτή στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της Ονδούρα δεν είναι άλλο από το άγαλμα του Γάλλου στρατάρχη Νέυ, που αγοράστηκε στο Παρίσι από την επιτροπή, η οποία είχε επισκεφθεί την πρωτεύουσα της Γαλλίας για να παραγγείλει σε επιφανή γλύπτη το άγαλμα του Ελευθερωτή, δαπάνησε όμως τα χρήματα που είχε παραλάβει σε γλέντια και γυναίκες, οπότε δεν έμενε παρά η λύση της αγοράς ενός οποιουδήποτε αγάλματος, τα αποκαλυπτήρια του οποίου έγιναν με κάθε επισημότητα ενώπιον των αρχών και του λαού της Ονδούρα. Ο Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής μεταφέρει τον αναγνώστη στην Μαραθία χώρα, πασίγνωστη για τα μάραθα που παράγει και διανέμει χάρη στον στόλο της από μαραθόπλοια, όπου τριμελής επιτροπή (στην οποία ανήκει και ο αφηγητής) φέρνει από το Παρίσι στην πρωτεύουσα της Μαραθίας χώρας ένα άγαλμα του Ναπολέοντα, του οποίου τα αποκαλυπτήρια γίνονται προς δόξα του Ελευθερωτή της Μαραθίας, που δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.